... a rany ziemi liże wiatr,
skruszone kości pieści śnieg.
Milczeniem gwiazd wskroś duszy patrzy lód,
poprzez ciał przezroczystą śmierć
Wiatr liże twoje rany,
świat wraca do swego łona.
Drobiny ciał umarłych
w ziemi ogromnym ciele.
Lód patrzy spojrzeniem zwierzęcia.
Ten ból będzie z tobą do końca,
aż skończy się świat, aż zamknie się czas,
wygasi noc piece słońca.
To koniec świata, to koniec nas
i zstąpi ciemność w środku dnia.
To koniec świata, zastyga martwy czas
zima niebo otworzyła – nieme usta gwiazd.
Ziemia wiedzie życie w bezruch wód,
w prapoczątku upłynniony stan,
zmenia je w zarodki przyszłych snów,
pochłonęła nas by począć nowy świat.
Lód nad nami - nieba martwy wzrok.
Dołem – woda, rozpuszczenie form.
Znany świat upadnie martwy w nią
i na zawsze już pod lodem będzie spać.
Samotność bez dna,
ta zimie złożona ofiara.
Na wargach - pustki smak,
smak w ciszy wiecznotrwania.
Nieme niebo, gdy kona
lituje się śniegu gwiazdą.
Wszechświat odchodzi w ciszę,
nieruchomą doskonałość.
To koniec świata, to koniec nas
i zstąpi ciemność w środku dnia.
To koniec świata, zastyga martwy czas.
Gaśnie w pustym nieba oku odchodzący blask.

Lód nad tobą - nieba martwy wzrok,
dołem woda, rozpuszczenie form.
Także ty upadniesz martwy w nią
i na zawsze już pod lodem będziesz spał.

Odchodzący cicho w bezruch wód,
w prapoczątku upłynniony stan.
Pochłonęły cię, by począć znów,
gdy na zawszej już pod lodem będziesz spał.
Lat kilka umierający twój cień będzie kołysał się nad mogiłą,
niby ostu nasienie zaczepione o własny promyk.
Lata przeminą cicho w słotach i pogodach,
w słodkiej melodii, która się nazywa „wszystko mija”.
Będziesz patrzył niezamykającymi się oczyma spod rosochatej wierzbiny-
Będziesz palił się na grobie błękitnym światełkiem w każdą noc zaduszną-
mimo ulewę, wichurę zawieję –
A potem razu pewnego – wiosna dmuchnie –
i ulecisz wolny.
[Józef Czechowicz „O śmierci”]

---------------------------------------------------------------------------------------------

UNDER THE ICE

…and the wind licks the wounds of the earth,
snow caresses crumbled bones.
With the silence of stars, the ice looks through the soul,
through the transparent death of bodies.

The wind licks your wounds,
the world returns to its womb.
Particles of dead bodies
in a huge body of earth.
The ice is staring with the eyesight of an animal.
This pain will be with you till the end,
until the world is over, until the time is closed,
and the night extinguishes the furnaces of sun.

It's the end of the world, it's the end of us
and darkness will descend in the middle of the day.
It's the end of the world, dead time freezes.
Winter has opened the sky - the mute mouth of the stars.

The earth leads life into a stillness of waters,
into liquefied state of pre-beginning,
it turns it into seeds of future dreams,
it devoured us to conceive a new world.

The ice above us - heaven's dead eyesight.
Underneath – water, dissolution of forms.
The known world will fall dead into its embrace
and will sleep forever under the ice.

An endless loneliness,
that sacrifice offered to winter.
On the lips – a flavour of emptiness,
a taste of everlasting in the silence.
Mute heaven while dying
mercifully yields a star of a snowflake.
The universe departs into silence,
into motionless perfection.

It's the end of the world, it's the end of us
and darkness will descend in the middle of the day.
It's the end of the world, dead time freezes.
In the empty eye of the sky, the departing glow is fading.

The ice above you - heaven’s dead eyesight.
Underneath – water, dissolution of forms.
You too will fall dead into its embrace
to sleep forever under the ice.

Leaving quietly into the stillness of waters,
into the liquefied state of pre-beginning.
They devoured you to conceive again,
while you are sleeping under the ice forever.

For a few years, your dying shadow will sway over the grave,
like a thistle seed caught on its own ray.
Years will pass quietly in rains and sunshines,
in a sweet melody that is called "everything passes".
You will be staring with unclosing eyes from under the branchy willow-
You will be burning on the grave with a blue light every All-Souls Night-
despite a downpour, a gale, a blizzard -
And then one time - spring will blow - and you will fly away, free.
Józef Czechowicz “O śmierci”(“Of death”)